Marionette RPG v.2

Stracił przytomność.
Czuł się, co prawda, dobrze...ale było to spowodowane wycieńczeniem.

- O wiele. Dziękuję. - nagle oapdł na niego ze zmęczenia.

- Karin, masz TEN dzień? O_O

Wypił parę łyków i odczepił się od niego.
Po ukąszeniu wampira krwi wcale nie ubywa.
Człowiekowi polepsza się nastrój.

- Nie stracisz po tym przytomności, wierz mi.
Wgryzł się w jego szyję.

- Zrobi mi się o wiele lepiej. A człowiek, którego wypiję krew się odstresuje.

Po jakimś czasie wrócił tutaj.

Deportował się z głośnym hukiem w odległe od słońca miejsce.

W duchu dziękował Karin za to, że wsadziła go do szafy.
Rzucił szkołę dawno temu. Po co tu jest?

Leżał w szafie, na pół żywy.
Dyszał ciężko. Było mu źle. Wszystko go bolało.

- Tu jest pełno słońca. - wybełkotał słabo.

Przesunął się w cień. Piekło, jak cholera.
Marzył teraz tylko o trumnie.

Zakrył twarz i wstał.
- Maaka Ren. Nie mam nic więcej do powiedzenia. Chyba, że są jakieś pytania.

Wszedł za nim i zajął jakieś miejsce.
Czuł się, jak idiota.
Przecież rzucił szkołę, nie?!
'A na dodatek to słońce...' - zaczęły pokrywać jego twarz oparzenia.
W koncu był wampirem.

Czy mógłbyś... *błysk nienawiści w oczach, jak usłyszał CZYJEŚ imię*