Marionette RPG v.2

Itoshiki Nozomu

Jest to mała ale za to bez dróg ucieczek zacieniona uliczka, która jest szybkim skrótem na trasie Park-Tipton.
---
Itoshiki szedł powolnym krokiem przez ową uliczkę, był sam ale i tak czuł się wciąż przez kogoś obserwowany. Pytanie tylko... Przez kogo? Sam nie mógł tego odgadnąć, co chwilę dygocząc z niepokoju szedł dalej.

Ren Maaka

*oparł się o jakiś murek, przyglądając się mu*

Itoshiki Nozomu

Westchnął cicho i spojrzał w stronę, z której jego zmysły wołały "masz się nie odwracać". Podszedł tam zwodzony czystą, ludzką ciekawością.

Ren Maaka

*uniósł brwi* Człowiek? *mruknął cicho*

Itoshiki Nozomu

Poczuł dziwną, ostrą woń... chyba... ludzkiego osocza. Zganił się w myślach że to jednak głupota.
-Komban wa, anata-sama.
Mimowolnie lekko się uśmiechnął i ukłonił.
-Oczywiście że człowiek.

Ren Maaka

Skinął głową.
- Konban wa. Człowiek. - powtórzył cicho, po czym dodał: - Krew...

KiNa

*Zaszła Rena z boku.* 'Wampir?! Jak ja?!'
Tutaj jesteś... Przedstawisz się może? KiNa jestem... *Uśmiechnęła się.*

Itoshiki Nozomu

-Krew?
Spytał zdziwiony i cofnął się o pół kroku do tyłu.
-Czyżbyś się zranił, anata-sama?

Ren Maaka

Pokręcił przecząco głową.
- Nie. Nieważne. Mam na imię Ren. Maaka Ren, miło mi. - podał mu rękę.

Itoshiki Nozomu

Zdziwił się tym zachodnim gestem, w końcu jako osoba która gardzi zachodem a kocha wschód... na pierwszy rzut oka można było to zauważyć. Był ubrany w japońskie, beżowe kosode [Kimono o krótkich rękawach], szarą hakamę [szerokie spódnico-spodnie] a na nogach sandały geta.
-Miło poznać. Nazywam się Itoshiki Nozomu. Zwany też Zetsubou-senseiem.
Ukłonił się mu bardzo nisko.

KiNa

Będę Cię kontrolować... Trafiłeś na swego... *Szepnęła wyciągając do niego dłoń.*

Ren Maaka

- Wal się. - odrzucił dziewczynę do tyłu.

Itoshiki Nozomu

Zdziwił się tymi wydarzeniami. Osłupiały gapił się na to co wyrabia jego uczennica.
-KiNa-san! Co ty tu robisz?!

Ren Maaka

- Już NIE robi. - warknął, gapiąc się na dziewczynę z góry.

Itoshiki Nozomu

Popatrzył za oddalającą się sylwetką dziewczyny, cicho westchnął.
-Shitsure shimasen, Ren-sama... O to przedstawicielka mej klasy... rozpaczy.'
Po raz trzeci ukłonił się zakapturzonemu chłopakowi.